ماه: آگوست 2017

آلبوم Sun Of The Sleepless – To The Elements

آگوست 22, 2017
نقد و بررسی
2 Comments

آشنایی با پروژه Sun Of The Sleepless به سال 1999 بر میگردد. زمانی که Markus (معروف به Ulf Theodor Schwadorf)، مغز متفکر گروه دووم متال Empyrium، با انتشار ای-پی آلبوم Poems to the Wretches Hearts در قالب پروژه SOTS از علاقه اش به بلک متال برای طرفداران موسیقی متال، که در آن زمان مبهوت زیبایی های صمعی آثار امپایریوم شده بودند، سخن گفت. تابستان 2017 پس از گذشت 18 سال از آن زمان، اولین آلبوم استدیویی این پروژه به نام To The Elements توسط کمپانی Prophecy منتشر شد. پیش از انتشار رسمی این آلبوم، چند قطعه بصورت تک آهنگ در فضای اینترنت منتشر شد و با استقبال خوب مخاطبان و منتقدان موسیقی بلک متال مواجه شد. این آلبوم شامل 8 قطعه و حدود 40 دقیقه زمان دارد و ابتدا با عنوان Poetic Black Metal معرفی شد اما پس از انتشار، اکثر منقدان بر این اذعان داشتند که موسیقی این آلبوم تحت تاثیر بلک متال نروژ دهه اوایل دهه 90 (بورزوم، دارکثرون، ایمورتال و گرگروث)  می باشد و به نقل نظرات، Black Metal خالص عنوان بهتری برای معرفی آن است. . برای مثال، ریف های (و البته درامز) نواخته شده در قطعه The In The Realm of the Bark  بسیار شبیه آثار قدیمی گروه Darkthrone می باشد.

اینترو آلبوم یک اثری حماسی به نام The Burden هست که المان هایی از موسیقی کلاسیک و سمفونیک را در بر دارد که شعر(متن) آن برگرفته از تک گویی شخصیت Prospero در بخش آخر نمایشنامه The Tempest (طوفان) اثر ویلیام شکسپیر است که بار ها بصورت اپرا در تئاتر اجرا شده است؛ و این اجرا بصورت تاریک تر و عمیق تر در قالبی بلک متال حماسی توسط Markus بعنوان شروع کننده این آلبوم اجرا و انتخاب شده است.

 

Now my charms are all o’erthrown,
And what strength I have’s mine own,
Which is most faint: now, ’tis true,
I must be here confined by you,

                      ~Shakespeare

در واقع این آلبوم با قطعه Motions آغاز میشود. اثری که یک قطعه بلک متال تمام عیار است. شروع مرگبار این اثر با ریف های سریع گیتار همراه با درامز در 40ثانیه ابتدایی هر شنونده بلک متالی را مبهوت می کند و در ادامه با نواختن سولو و اضافه شدن وکال، جلوه تاریک تر و پرمعنی تر به خود میگیرد. Motions از طبیعت میگوید، پیام این اثر “جریان داشتن” و “جاری بودن” است. Markus درباره این قطعه میگوید: “همه چیز در طبیعت در حال جریان است. طبیعت از ایسادگی و پوسیدگی می هراسد. فصل ها، دریا، زندگی و مرگ؛ در تمام عناصر، بدون توقف در جریانند”. موسیقی این قطعه تحت تاثیر بوروزم و امپرور ساخته شده است. قطعه The Owl با شروعی اتمسفریک و در ادامه ملودیک تر، سومین قطعه این آلبوم است که درباره “جغد” نوشته و ساخته شده و همچنین یک موزیک ویدیو برای آن تهیه شده است. قطعه چهارم Where in My Childhood Lived نام دارد که شاید شخصی ترین و بلندترین (8دقیقه و 25ثانیه) قطعه این آلبوم باشد. Markus این قطعه را به تعبیر یک کابوس و یا سرود خیال برای خود تشبیه کرده که بر اساس ترس های کودکی اش ساخته است. این اثر یک Old School Black Metal مدرنیزه شده است که با برخورداری از المان های بلک متال و پست-بلک متال و تحت تاثیر بودن از گروه هایی همچون راتینگ کرایست ، بورزوم و تیامت ساخته شده است. قطعه بعدی Forest Crown نام دارد که با  فضایی تاریک و افسرده، شنونده را یاد مفهوم اصلی این آلبوم و این پروژه می اندارد: طبیعت. و این آغازگری برای شروع سفر به اعماق قطعه بعدی آلبوم میباشد، The Realm Of The Bark.

 

Hear sound in the trees
The Wind in the leafs
Old, old wisdom’s found
where the branches sound

                  ~Schwadorf

Markus درباره قطعه The Realm Of The Bark میگوید: “این یک اثر در وصف جنگل است. ذاتا یک اثر مشرکانه و ضد دین. جنگل کلیسای من هست و بوده از زمان بچگی من. این اثر را بخاطر سادگی و شاعرانه بودنش دوست دارم و فکر کنم جذاب ترین قطعه این آلبوم باشه”. موسیقی این قطعه به شدت تحت تاثیر دارکثرون و همچنین یولور ساخته شده است. بی شک اگر این قطعه را در پلی لیستی همراه با آثار قدیمی بلک متال نروژ پخش کنید، متوجه تفاوت آن نخواهید شد. اختتامیه باشکوه آلبوم قطعه Phoenix Rise نام دارد که بی شک یکی از زیباترین آثار بلک متال کلاسیک-اتمسفریک-شاعرانه-ملودیک بوده که تا به حال شنیدم. Markus این اثر را اینگونه معرفی میکند: “همیشه تضاد وجود دارند و درجایی این چنین است پویایی و تکامل نیز هست. وقتی که نور نباشد سایه هم نیست. قدرت دیوانه واری در این نهفته است. باید زایل کرد تا خلق کرد. باید رها کرد تا به دست آورد”. این اثر “قیام ققنوس” تداعی گر ققنوس بعنوان سمبل قربانی شدن و سازندگی دوباره (در زندگی و در طبیعت) هست. قسمت پایانی این قطعه برگرفته از اشعار تالکین در کتاب “ارباب حلقه ها” هست که مستقیما به موضوع این قطعه (قیام) اشاره میکند.

From the ashes a fire shall be woken,
A light from the shadows shall spring;
Renewed shall be blade that was broken,
The crownless again shall be king.
~J. R. R. Tolkien

از اینجا  SOTS را در فیسبوک دنبال کنید.

 

با تشکر از Lamentus.

آلبوم جدید Xerxes the Dark

آگوست 13, 2017
معرفی آلبوم
0 Comment

 پیش درآمد: دارک امبینت

موسیقی عرفاً با ریتم، ملودی و نوا شناخته می شود. فارق از ساختار اصلی تشکیل دهنده یک قطعه موسیقی، اجزای دیگری مثل سازهای موسیقی، شعر و صدای خواننده این ترکیب بندی را کامل می کند. در تمام سبک های قدیمی و جدید موسیقی در سراسر دنیا، آثار خلاق با مضمون (همچون فرم و محتوا) همیشه ماندگارتر شده اند. موسیقی (از لحاظ آهنگسازی) به مانند دیگر هنرها (نقاشی، هنر تجسمی، معماری، ادبیات، تئاتر و سینما) نیاز به تفکر و تأمل در اجرا برای رسیدن به یک هدف که انتقال یک ایده یا دیدگاه است، دارد. یکی از اولین هنجار شکنی ها در تعریف موسیقی از نظر ساختار و محتوا در زمان صنعتی شدن موسیقی، پدید آمدن سبک امبینت بود. در ژانر امبینت مشخصاً تمام قواعد نوشتن موسیقی بصورت منحصر بفردی تغییر کرد؛ به این صورت که قاعده اول ساخت موسیقی (آهنگسازی و شعر) جای خود را به فضاسازی صمعی و بصری داد. این سبک از تلفیق اِلمان های موسیقی بهمراه سینتی سایزر ها، افکت ها، نویز ها، سمپل ها و صدا های دیگری مانند صدای طبیعت، فضا و غیره بوجود آمد. در بین سبک های موسیقی آوانگارد که پس از ظهور سبک راک بوجود آمدند، موسیقی الکترونیک، امبینت و هیپ هاپ باعث انقلاب صنعت موسیقی در دهه 80 و 90 میلادی شدند؛ اگر چه بسیاری از گروه ها و موسیقیدانان این سبک ها خیلی زود بصورت تجاری فعالیت گسترده کردند و هویت “نو” بودن را با عامه پسند بودن عوض کردند. در زیر شاخه های موسیقی “نو” یکی از زیر-سبک هایی که بوجود آمد و بعد ها بصورت یه سبک اصلی در موسیقی معرفی شد موسیقی دارک-امبینت بود. ساختار اصلی دارک امبینت آهنگسازی با هارمونی های ناقص یا صدا های کم فرکانس ِ فاقد ریتم بود که با افکت های نویز بصورت دیستورشن همراه می شد. آهنگساز با چیدمان این فرگمنت ها یا اصوات غیر استاندارد سعی میکرد که داستان خود را روایت کند. در نهایت پروژه های بزرگی مانند Lustmord، CTI ، و Controlled Bleeding از دل این نوع آهنگسازی بیرون آمدند. از ویژگی سبک دارک امبینت قابلیت ساخت و اجرای تکنفره یا گروهی آثار بود که مانند موسیقی الکترونیک یک امتیاز منحصر بفرد در مقابل سبک های دیگر موسیقی در آن زمان بود. امروزه با استفاده از تکنولوژی، ساخت آثار در این سبک ساده تر از قبل شده اما آن چیزی که پروژه های خاص را در طول این سه دهه معروف و ماندگار کرده، فقط خلاقیت در فضاسازیِ این شاخهء تجربیِ موسیقی بوده است.

معرفی :آلبوم جدید Xerxes the Dark

[Ab] Solution  نام نهمین آلبوم پروژه دارک امبینت ایرانی Xerxes the Dark هست که ماه گذشته توسط لیبل D.M.T. Records منتشر شد. این آلبوم بر اساس تجربه شخصی از یک اوردوز سنگین که حدود دو ساعت به طول انجامیده توسط تنها عضو این پروژه Morego ساخته شده است. روایت شنیداری این تجربه با قطعه Departing Scene شروع می شود؛ لحظه جدایی تا ورود به دنیای دیگر (برزخ) را تداعی میکند. فضای گنگ و تاریک این اثر نمایانگر این جابجایی ناخواسته در ذهن شنونده است. این قطعه دو قسمت دارد؛ ابتدا فضای رهایی در خلأ (مانند بی وزنی یا کشیده شده در کهکشان) و سپس در موقعیت جدید قرار گرفتن و شروع جستجو؛ جستجو به مانند راه رفتن و نزدیک شدن به یک مکان نا معلوم.

قطعات Limbo (Opus 1 – Entrance) و Limbo (Opus 2 – Lost & Lorn) تداعی گر آشنایی با دنیای برزخ است. این دو قطعه که جمعاً حدود 15 دقیقه زمان دارد بر اساس ورود و تجربه کردن دنیای جدید است که گمگشتگی حقیقی را به همراه دارد. شاید این سفر فقط در یک مکان باشد و سفر کننده نیز در آن مکانها تنها نیست. در این دنیای تاریک و رمزآلود، صداهای عجیبی شنیده میشود؛ صدای صبحت در دوردست ها یا زجه های شخصی زیر شکنج و یا صدای افکار خود Morego دراعماق ناخودآگاهش. این تجسم ها فقط برای شنونده اتفاق نمی افتد، این سفرکننده است که با یادآوری خاطرات گذشته اش در قطعه Realizing Flashbacks این فضا را رقم میزند. عمق فضای این اثر مانند قطعات قبلی نیست و کمتر میباشد. احتمالاً این حالت از ترکیب حس هوشیاری و ناهوشیاری نشأت گرفته است. قطعه Longing To Return به حقیقتِ مرده حدسِ شنونده جان میبخشد. صداهای نامفهوم بار دیگر تلاش او به هوشیاری را نشان میدهند که میتواند بصورت غیر ارادی هم باشد. این تفکر با درنظر گرفتن صدای بوق (Tone) در انتهای قطعه قبلی می تواند امید بخش برای رسیدن به خط پایان باشد.

Retrocausality قطعه ششم این آلبوم هست که به گفته آهنگساز حدود یکسال بعد از ساخته شدن بقیه آثار این آلبوم، در پاییز 2016 ساخته شده است. این قطعه که با حدود 14 دقیقه زمان، بلند ترین اثر این آلبوم است، یک نمایش کلی از این تجربه است. این عقبگرد که احتمالاً از جستجوی “علّت” آن اتفاق پدید آمده، فضای بسیار عجیب و ناهمگونی دارد. مانند قطعه Realizing Flashbacks، اتمسفر این اثر هم دارای طغیان متمایزی نسبت به بقیه آثار می باشد. Deliverance (by Light) شاید زمینی ترین قطعه این آلبوم است که به این کابوس دو ساعته خاتمه می بخشد. مانند قطعه اول، بار دیگر یک جا بجایی در مکان و زمان اتفاق میافتد و تا لحظه رهایی ادامه می یابد.