چندی پیش آلبوم جدید Xerxes The Dark به نام Tower Of Silence توسط Zāl Records منتشر شد. این آلبوم دارک امبیت شامل 9 قطعه بوده و حدود 54 دقیقه زمان دارد. Morego با حضور در چندین پروژه شخصی، آهنگسازی وهمکاری با گروه های مختلف و حضور در چند کامپلیشن آلبوم، سال پر کاری را گذراند و در آخر به پروژه اصلی خود بازگشت و یکی از بهترین آلبوم های دارک امبیت سال های اخیر خود را منتشر ساخت.

این آلبوم ، مانند آلبوم قبلی Ab] Solution] ، تا حد مشخصی به مسأله حیات و فرآیند بودن و نبودن می پردازد. مورگو در آلبوم قبل از لحظه ی مرگ، جدایی روح از جسم و لمس تجربه کوتاه مردن ِ ناشی از اوردوز گفت، و در این آلبوم هنرمند از رنج زندگی در زمان حال با تأثیرپذیری از روایت ِ مکان های باستانی ایران، به نام گوردخمه، حس روزمرگی (اجبار زندگی و روزمرگی کردن) می گوید.

خلق آلبوم به همان داستان تاریخی و مسأله حیات در برابر مرگ، که اتفاقاً بسیار نزدیک به شرح حال امروزست، برمی گردد. ساختار پیچیده و لایه های بسیار زیاد موسیقی امبیت، بدون اینکه سخنی در خود داشته باشد، داستانسرایی می کند. بی تردید ترس و طغیان، المان های اصلی فضاسازی مورگو در این آلبوم بوده که بیشتر در قطعات Song of Dust و (The Omen (A Schizomanic Trip و Stupefaction شنیده می شود. از آنجا که این آثار قدرت حس و تجسم بسیار بالایی دارد، شنونده ناخودآگاه با شنیدن هر قطعه، خود را در حوالی یک گوردخمه می پندارد. برای من قطعه (Dagon (MMXX بیشتر از همه قطعات تداعی گر اسارتِ جسمی بی جان در ژرفای برج (این جهان) بود که در انتظار گُذار تاریکی بر روشنی رها شده است.

Xerxes the Dark با سه آلبوم اخیر Transmutation و Ab]Solution] و Tower of Silence توانسته بُعد جدیدی در موسیقی دارک امبیت باز کند که مشخصاً درکنار شخصی بودن، راویتگرانه و سینماتیک است. طرفداران این سبک با یک سه گانه بینظیر، ابسترکت، مرموز، دلهره آور و البته تجربی مواجهند که نشانگر پختگی و مهارت مورگو در آهنگسازی دارک امبیت در چند سال اخیر هست.