«غریو درد» نام اولین تراک این آلبوم است که دارای ساختاری حماسی است و با صداي تيمپاني و استکاتوی كنترباس و ویولن سل آغاز می شود. سپس ويلون ها شروع به نواختن سولو مي كنند. ضرب آهنگ این اثر علت اصلی بوجود آمدن احساسی حماسی در شنونده است. سولوی ویولونها اگرچه در آغاز قطعه بر این حس حماسی می افزاید ، اما به مرور اندوهی تلخ و گشن را به احساس شنونده تزریق میکند. و جالب اینجاست که جنس این اندوه هم از جنس حماسه و دلاوریست. ما پیش از این هم در آثار ارس با این احساس غریب برخورد کرده ایم. در آلبومهایی مثل حماسه ی اندوه – همانطور که از نامش پیداست – و یا طغیان مغموم ، ارس از حماسه ای حرف می زند که اندوهناک است و مغموم. اما جالب اینجاست که این اثر در واقع نسخه ی سمفونی از یکی از قدیمیترین مقامهای تنبور است به نام «جلو شاهی». این برای نخستین بار است که در تاریخ موسیقی ایران یکی از مقامهای تنبور – که باستانی ترین ساز ایران است- به صورت سیمفونیک اجرا و تنظیم می شود. اگرچه ارکستری در کار نبوده و صداها مجازیست اما تنظیم برای ارکستر سمفونی به نظر من کار ساده ای نیست. نام غریو درد – به گفته ی ارس – از یکی از اشعار احمد شاملو برگرفته شده است.
تراك دوم اين آلبوم – كه در مطالب ماه هاي پيش هم عنوان كردم شخصا حس خاصي بهش دارم – روایتگر حماسه ای پر شکوه و شورانگیزاست. «خروش سبز» نام این اثر است و از نظر من نقطه ی اوج این آلبوم. باز هم ارس با یک ارکستر سمفونی مجازی حماسه آفرینی می کند. ( و ای کاش میشد که روزی شاهد اجرای زنده ی این آلبوم با ارکستری زنده و واقعی باشیم). خروش ِ سبز با طنین سنگین تیمپانی و ضربه ی تکان دهنده ی سنج و همینطور استکاتوهای ویولن سل و توبا آغاز می شود. ريتم پرهیبت ابتدای اثر بسيار مجذوب كننده است. سپس صدای ویولونها ( و اگر اشتباه نکنم یک ساز بادی ) آغازگر روایتی است به رنگ سبز. تقریبا همه ی ما ایرانی ها از علت سبزی این روایت آگاهیم. ارس این آلبوم را به جنبش سبز ایران تقدیم کرده که در کاور آلبوم، این موضوع به وضوح مشخص است. شما در طول سه دقیقه مدت این آهنگ از تمامی حس های یک اثر حماسی لبریز خواهید شد. من اميدوارم در آينده كليپ تصويریي از اين آهنگ داشته باشیم تا ارتباط بیشتری با آن برقرار کنیم.تاكيد خاصي دارم اين تراك رو جدا از بقيه به دقت گوش كنيد .
و در آخرين اثر اين آلبوم مقام «جلو شاهي» با تکنوازی تنبور ارس اشاره ایست به غریو درد و شاید به نوعی مکمل آن. مقام جلوشاهی یکی از مقامهای مجلسی ساز باستانی و عرفانی «تنبور» است . پیش از این هم صدای تنبور را در آثار ارس شنیده بودیم ( و احتمالا باز هم خواهیم شنید). تکنیک های خاص نوازندگی تنبور در این اثر کاملا هویداست. اما تنها نقصی که این اثر دارد و متاسفانه کمی از احساس شنونده کم میکند مسئله ی کیفیت نامطلوب ضبط است. به نظر من در آلبوم طغیان مغموم صدای تنبور دلنشین تر بود.
Aras, Gharive Dard
1. Gharive Dard 6:54
2. Khoroshe Sabz 3:06
3. Maghame Jelo Shahi 5:18
